عقاب یان

ــــــــ پدر!

ـــــــ جان٬

ـــــــ چرا همیشه تنها خبرنگاران ما کشته می شوند؟!

ــــــ بچیم٬ ما مانند دوزخیان لایق عقاب دوزخیم. اگر از بهشت کسی در دوزخ بیاید٬ آتش سقر در جانش کار گر نیست! 

خدا

نمی خواهم خدایی را، نمازی را، صفایی را

فریبم داد آیاتش، به آتش زد چرایی را

کنم رو کی به محرابش، سراب سست تهدابش

بهشت نام بهشت خویش، که ببرید هر صدایی را

برایت ترس و بیزاری به جای حرمتت بگذاشت

مگر دیدی خدایی که پذیرد یک چرایی را ؟

مگر راه خدا اینست که فرمانش جبون زا بس

که ریش و لنگی و برقه بگیرد هر سرایی را؟!

نمی خواهم خدایی را، دگر  از دین صدایی را

بگیرد آتش تادیب، از این پس هر جدایی را

آه 2

امید های دودگین

یاس های ماندگار

لحظه های قفل و گنگ

                                کاش دود می شدم

                                                 در شراره های مست...